"Je zet niet zomaar een streep door je hele bestaan. Er is moed en doorzettingsvermogen voor nodig om een sekte te verlaten, maar nog meer om erin te blijven." Tijdens COVID zijn veel personen ‘wakker’ geworden. De sociale druk werd minder, wat ruimte gaf voor [...]

"Het was niet gemakkelijk voor ze. Cognitieve dissonantie is lastig vol te houden vanuit je eigen woonkamer." In de jaren voor het internet hadden de Jehovah’s Getuigen het een stuk makkelijker. Toen kon je kinderen nog geïsoleerd opvoeden. Na school meteen naar huis en druk [...]

De kelderdeur staat op een kier. Ik glij opnieuw met mijn hand langs de deurpost en een rilling schiet door mijn lichaam. ‘Davy?’ Ik luister, maar het bekende geluid van het belletje dat om zijn nek hangt blijft weg. Ook voel ik geen zachte staart langs mijn benen. Alleen maar [...]

Iedereen heeft recht op zijn eigen verhaal. Zelf ben ik opgegroeid binnen de religie van de Jehovah’s Getuigen. Daar heb ik een autobiografie over geschreven. Terwijl ik schreef en schreef, voelde ik ook een vorm van nieuwsgierigheid opkomen. Hoe hebben anderen dit ervaren? Hoe was het voor hen? Ik zocht [...]

Als je opgroeit binnen de religie van de Jehovah's Getuigen, dan is het gebruikelijk om jezelf als tiener te laten dopen. Er zijn voorbeelden van personen die pas negen of tien jaar oud waren, maar de meesten - voor zover ik dat kan bepalen op basis van mijn eigen [...]

Doordat ik binnenkort debuteer met mijn autobiografie, over opgroeien als Jehovah’s Getuigen, kom ik steeds vaker in contact met mensen die soortgelijke ervaringen hebben. Ik zie dit als de positieve variant van ‘misery loves company’. We luisteren naar elkaars verleden en proberen elkaar zo goed mogelijk te helpen. Soms is [...]

Sinds een jaar zit ik in verschillende Facebook- en Redditgroepen. Plekken waar ex-Jehovah's Getuigen elkaar opzoeken om hun verhaal te doen, de overeenkomsten uit hun jeugd te vergelijken en om elkaars wonden te likken. Ze zoeken naar een verklaring en een manier om een hoofdstuk uit hun verleden af te [...]

Demonen zitten overal. Soms in mijn speelgoed, vaak in de muziek waar ik naar luister en altijd in mijn wereldse klasgenootjes. Meteen nadat ik afgelopen nacht in mijn bed had geplast, wist ik dat mijn moeder boos zou worden. Vorige week stond ze direct naast me met haar vurige blik. [...]

Ik zag haar voor het eerst bij Hotel Badwater. Een hete zomerdag halverwege de maand mei in het jaar 2013. Aan een wiebelige tafel en vanaf een verroestte stoel deed ik verslag van de politieke situatie, zittend naast het lege zwembad dat ooit dé iconische ontmoetingsplek van de stad was, [...]

‘Nou, ik moet zeggen, het zit allemaal wel heel mooi in de verf. Nergens een druiper.’    ‘Ja, dat klopt. Het had alleen fijn geweest als dit wel goed was gegaan. Ik had de verf bewust in de kamer hiernaast neergezet, naast de kwasten, de afplaktape en alle emmers.’    [...]

Ik geef graag die stroomstoring de schuld. Of de moeder zelf, die nooit zonder licht naar huis had moeten fietsen. Een smalle dijk, dikke wolken, twee auto’s die op elkaar reageerden en mijn achteruitkijkspiegel die alleen maar horror reflecteerde. Die knal. Het kleine lichaam vloog door de lucht. Meteen daarna [...]

Dat had je niet aan zien komen hè? Kutwijf. Het eindigt hier, vandaag. Geen manipulerende spelletjes meer en ik laat me niet meer meeslepen naar therapeutische sessies die veel geld en tijd kosten. Er zit geen enkele verandering in je gedrag en het voelt verschrikkelijk oneerlijk dat ik door jou [...]

Lieve Manon, Ik doe nu even alsof het precies zes jaar en een dag geleden is. De dag voordat jij zelfmoord pleegde. Wat ik je toen had moeten vertellen en wat ik je nu graag alsnog wil vertellen, is dat het oké is. We hoeven inderdaad geen haast te maken [...]

Het is zeven uur en ik lig al in mijn bed. Normaal mag ik tot acht uur opblijven, maar mijn ouders waren weer boos. Eerst op elkaar en daarna op mij. Zo gaat het helaas al een paar maanden. Meestal begint mijn vader ineens hard te praten. Op dat moment [...]

De stank is van buitenaf te ruiken. Zweet, kots en schraal bier. Voor ieder normaal mens is dit een ondragelijke lucht, maar ik draai de sleutel om en stap de wereld in die ik thuis noem. Achter de deur schuift een stapel post verder de gang in. Tot vorige week [...]

De lift pingt open en ik probeer het script, dat ik kan dromen maar toch nog wilde doorkijken, weer enigszins te ordenen. Mijn ogen dwalen langzaam van de stapel papier naar een stel mooie lange benen die bij elkaar gehouden worden in een antraciet kokerrokje. Lisette Knol. Elke keer als [...]

‘Ben je nerveus?’    ‘Waarom denk je dat?’ Een rookwalm ontsnapt uit haar mond en ze kijkt mij uitdagend aan.    ‘Gewoon…’ Ik neem de omgeving in mij op. Twee tafels verderop staat een serveerster die een lege tafel afruimt. Vanuit de keuken, achter de bar, vlakbij waar wij zitten, [...]

Haar zelfvoldane glimlach is nog mooier als dan ik zelf had kunnen beschrijven. Ze draagt het topje van Lotte, de veel te lieve huisgenote. Op haar shirt pronkt het zilveren draakje, dat leek mij toen wel een mooi detail. Maar juist nu voelt dat detail ineens doodeng. Als ik in [...]