Ik heb wat uren langs die deuren gelopen, met die Wachttoren en de Ontwaakt in mijn hand. Nietsvermoedende huisbewoners verrassen met een verhaal dat toen nog zo mooi leek. En altijd vroeg ik me af, waarom gaat die deur zo snel dicht? Ik ben toch levens aan het redden hier?
Neem nou het verhaal van Noach, als dat niet het ultieme voorbeeld is van dat Jehovah acht rechtvaardige mensen (en een shitload aan dieren) heeft weten te redden, dan weet ik het ook niet meer.
Gisteren ontving ik een prachtige reactie op mijn autobiografie, met een bedankje erbij dat ik dit boek heb geschreven. Superlief. Daarbij zat ook de goedbedoelde boodschap dat God toch echt heel belangrijk was en dat wij voor redding naar Hem moeten uitkijken. Het contrast met mijn vroegere ik werd ineens heel zichtbaar.
Ooit was ik ook zo, vol trots greep ik kansen aan om te vertellen over de bijbel. Nu is het een sprookjesboek, voor mij dan. De verhalen van vroeger zijn nachtmerries geworden. Het redden van die acht mensen kan ik niet meer loskoppelen van het massaal verdrinken van de rest van de mensheid. Met enige schaamte kijk ik terug op mijn vroegere na
Ik heb wat uren langs die deuren gelopen, met die Wachttoren en de Ontwaakt in mijn hand. Nietsvermoedende huisbewoners verrassen met een verhaal dat toen nog zo mooi leek. En altijd vroeg ik me af, waarom gaat die deur zo snel dicht? Ik ben toch levens aan het redden hier?
Neem nou het verhaal van Noach, als dat niet het ultieme voorbeeld is van dat Jehovah acht rechtvaardige mensen (en een shitload aan dieren) heeft weten te redden, dan weet ik het ook niet meer.
Gisteren ontving ik een prachtige reactie op mijn autobiografie, met een bedankje erbij dat ik dit boek heb geschreven. Superlief. Daarbij zat ook de goedbedoelde boodschap dat God toch echt heel belangrijk was en dat wij voor redding naar Hem moeten uitkijken. Het contrast met mijn vroegere ik werd ineens heel zichtbaar.
Ooit was ik ook zo, vol trots greep ik kansen aan om te vertellen over de bijbel. Nu is het een sprookjesboek, voor mij dan. De verhalen van vroeger zijn nachtmerries geworden. Het redden van die acht mensen kan ik niet meer loskoppelen van het massaal verdrinken van de rest van de mensheid. Met enige schaamte kijk ik terug op mijn vroegere na
