Als je opgroeit binnen de religie van de Jehovah’s Getuigen, dan is het gebruikelijk om jezelf als tiener te laten dopen. Er zijn voorbeelden van personen die pas negen of tien jaar oud waren, maar de meesten – voor zover ik dat kan bepalen op basis van mijn eigen waarnemingen – zijn tussen de veertien en zestien jaar oud.
Als je de bijbel mag geloven, was Jezus rond de dertig. Een volwassen man. Binnen andere Christelijke religies bestaat ook iets als de kinderdoop. Het lijkt er dus op dat wij ergens in het midden zaten.
Ik kwam dit filmpje tegen in wat oude video’s die mijn vader had gemaakt. Ik had foto’s van mijn doop, maar wist niet dat er ook een video van was. Best apart om dit terug te zien.
Er vallen me een paar dingen op:
- Jemig… wat was ik nog jong. Ik was hier vijftien jaar oud. Een magere slungel :)
- Bizar hoe iedereen gekleed was. Zelf zit ik met een colbertjasje en een stropdas heel aandachtig te luisteren.
- Die tweede doopvraag, die voelt nu achteraf zo enorm fout. Ze claimen dat de Jehovah’s Getuigen door God geleid worden. Ik geloofde dat toen oprecht, maar had geen enkel referentiekader. De enige lectuur die ik mocht bestuderen was door diezelfde religie geproduceerd.
Ik heb gemengde gevoelens als ik hiernaar kijk. Het is apart en speciaal om dit terug te zien. Als kind was dit voor mij een heel belangrijk moment. Je ziet het misschien niet zo goed, maar ik liep trots naar beneden het water in. Ik was blij. Ik maakte toen een voor mij enorm belangrijke beslissing.
Tegelijkertijd was dit in dezelfde periode dat mijn broer (Liberty Biesma) zichzelf liet uitsluiten. Ik koos voor Jehovah en volgens iedereen om me heen, koos hij voor Satan, puur en alleen omdat hij geen deel meer wilde zijn van deze religie. Ik was zo geïndoctrineerd dat ik niet zag en realiseerde wat me werd opgedrongen. Dat zorgde ervoor dat ik dertig jaar lang mijn broer kwijt was. Bleh…
In mijn autobiografie beschrijf ik dit hele verhaal, maar dan nog met veel meer details. Ik neem je mee hoe ik alles ervaarde toen ik nog vijf of zes jaar oud was. Hoe het was om een buitenbeentje te zijn op de basisschool en daarna. De pijn die ik soms voelde. De onmacht. De twijfel. En het meest moeilijke, de keuze die ik moest maken, die eigenlijk niet voelde als een keuze. Voor mij was het geen keuze, maar de enige optie die ik had. Kiezen voor mezelf of accepteren dat ook ik een geestelijk kasplantje zou worden…
Mocht je benieuwd zijn naar het volledige verhaal, pre-order dan nu mijn boek via deze link. Je krijgt er ook nog een mooie boekenlegger bij, als je de paperback koopt. Alleen voor bestellingen voor 7 oktober, dus wacht niet te lang :)
Als je opgroeit binnen de religie van de Jehovah’s Getuigen, dan is het gebruikelijk om jezelf als tiener te laten dopen. Er zijn voorbeelden van personen die pas negen of tien jaar oud waren, maar de meesten – voor zover ik dat kan bepalen op basis van mijn eigen waarnemingen – zijn tussen de veertien en zestien jaar oud.
Als je de bijbel mag geloven, was Jezus rond de dertig. Een volwassen man. Binnen andere Christelijke religies bestaat ook iets als de kinderdoop. Het lijkt er dus op dat wij ergens in het midden zaten.
Ik kwam dit filmpje tegen in wat oude video’s die mijn vader had gemaakt. Ik had foto’s van mijn doop, maar wist niet dat er ook een video van was. Best apart om dit terug te zien.
Er vallen me een paar dingen op:
- Jemig… wat was ik nog jong. Ik was hier vijftien jaar oud. Een magere slungel :)
- Bizar hoe iedereen gekleed was. Zelf zit ik met een colbertjasje en een stropdas heel aandachtig te luisteren.
- Die tweede doopvraag, die voelt nu achteraf zo enorm fout. Ze claimen dat de Jehovah’s Getuigen door God geleid worden. Ik geloofde dat toen oprecht, maar had geen enkel referentiekader. De enige lectuur die ik mocht bestuderen was door diezelfde religie geproduceerd.
Ik heb gemengde gevoelens als ik hiernaar kijk. Het is apart en speciaal om dit terug te zien. Als kind was dit voor mij een heel belangrijk moment. Je ziet het misschien niet zo goed, maar ik liep trots naar beneden het water in. Ik was blij. Ik maakte toen een voor mij enorm belangrijke beslissing.
Tegelijkertijd was dit in dezelfde periode dat mijn broer (Liberty Biesma) zichzelf liet uitsluiten. Ik koos voor Jehovah en volgens iedereen om me heen, koos hij voor Satan, puur en alleen omdat hij geen deel meer wilde zijn van deze religie. Ik was zo geïndoctrineerd dat ik niet zag en realiseerde wat me werd opgedrongen. Dat zorgde ervoor dat ik dertig jaar lang mijn broer kwijt was. Bleh…
In mijn autobiografie beschrijf ik dit hele verhaal, maar dan nog met veel meer details. Ik neem je mee hoe ik alles ervaarde toen ik nog vijf of zes jaar oud was. Hoe het was om een buitenbeentje te zijn op de basisschool en daarna. De pijn die ik soms voelde. De onmacht. De twijfel. En het meest moeilijke, de keuze die ik moest maken, die eigenlijk niet voelde als een keuze. Voor mij was het geen keuze, maar de enige optie die ik had. Kiezen voor mezelf of accepteren dat ook ik een geestelijk kasplantje zou worden…
Mocht je benieuwd zijn naar het volledige verhaal, pre-order dan nu mijn boek via deze link. Je krijgt er ook nog een mooie boekenlegger bij, als je de paperback koopt. Alleen voor bestellingen voor 7 oktober, dus wacht niet te lang :)
